کد مطلب:48495 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

منظور از جمله اينان مراقب نمازهاي خويشند در آيه 92 سورة انعام چيست؟

وَهَـَذَا كِتَـَبٌ أَنزَلْنَـَهُ مُبَارَكٌ مُّصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَيَ وَمَنْ حَوْلَهَا وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالاْ ?َخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِي وَهُمْ عَلَيَ صَلاَ تِهِمْ يُحَافِظُونَ ;(انعام،92) و اين كتابي است كه ما آن را نازل كرديم; كتابي است پربركت كه آن چه را پيش از آن آمده تصديق ميكند; ]آن را فرستاديم[ تا مردم را به پاداشهاي الهي، بشارت دهي و تا ]اهل[ ام القري ]=مكه[ و كساني را كه گرد آن هستند، بترساني. ]يقين بدان[ آنان كه به آخرت ايمان دارند، به آن ايمان ميآورند; و بر نمازهاي خويش، مراقبت ميكنند.

در اين آيه شريفه، ابتدا خداوند متعال بر آسماني بودن قرآن تأكيد ميكند و دو نشانه بر آن اقامه ميكند:

1. در قرآن كريم، بركت و خير كثير است و مردم را به استوارترين راهها هدايت ميكند. اگر قرآن كريم از سوي خداوند نبود هرگز چنين دلهاي مردم را تسخير نميكرد و چنين بركتهاي معنوي و الهي را نداشت.

2. تصديق كتابهاي پيشين، به اين صورت كه تمام نشانههايي كه در كتابهاي مقدس پيشين آمده در قرآن وجود دارد و بر آن تطبيق ميكند. با عبارت لتنذر ام القري هدف از نزول قرآن بيان شده كه همان انذار مردم مكه و اطراف آن (شهرهاي روي زمين) باشد.

در پايان آيه به اين نكته اشاره شده كه پس از آن كه ثابت شد كتاب مبارك و مصدقي كه نازل شده براي انذار مردم است. كساني كه به آخرت ايمان دارند به قرآن كريم نيز ايمان خواهند آورد; چرا كه اين كتاب منظور و ايدهآل آخرتي آنان را كه همان ايمني هميشگي است تأمين ميكند.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 5، ص 342و343، دارالكتب الاسلامية.)

پس از آن يكي از اوصاف مهم و ويژه اين مؤمنان را كه محافظت بر نماز باشد را بيان كرده است:

علامه طباطبايي; ميفرمايند: با توجه به آيات ابتدايي سورة مؤمنون كه اوصاف مؤمنان در آن بيان شده و اولين صفت مؤمنان را خشوع در نماز دانسته، معلوم ميشود كه مراد از محافظت بر نماز، هم در آن سوره و هم در آيه سورة انعام همان خشوع در نماز و تذلل و تأثر باطني از عظمت پروردگار در موقع ايستادن در مقام عبوديت او است.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 7، ص 280، جامعه مدرسين.)

در مقابل برخي مفسران محافظت را به مراقبت وقتهاي نماز تفسير كردهاند.(مجمع البيان، علامه طبرسي، ج 4، ص 517، دارالمعرفة.)

هر دو معنا را ميتوان چنين جمع كرد كه: مراد از محافظت بر نماز، حفظ آداب، شرايط، اركان و ويژگيهاي آن است; آدابي كه ظاهر نماز را از آن چه ماية فساد است حفظ كند و هم روح نماز را كه حضور قلب است تقويت نمايد و هم موانع اخلاقي را كه سدّ راه قبول آن است، از بين ببرد.(تفسير نمونه، همان، ج 25، ص 39، دارالكتب الاسلامية.)